210

                                          Οι Αρχαίοι Κίκονες

11
Εικ.1: Όρος Ίσμαρος, αρχαίοι
λινοί (πατητήρια σταφυλιών)

 

 

        Ο Όμηρος αναφέρει τους Κίκονες ως θρακικό φύλο που κατά τον 5ο αιώνα π.Χ. κατοικούσε στην περιοχή ανάμεσα στη Βιστωνίδα λίμνη και τις εκβολές του ποταμού Έβρου. Φημίζονταν ως άριστοι ιππείς και ήταν οι πιο πολιτι­σμένοι απ’ όλους τους Θράκες.

            

     Στην «Ιλιάδα» οι Κίκονες μνημονεύονται ως σύμμαχοι των Τρώων που τροφοδοτούσαν με τον φημισμένο οίνο τους Τρώες αλλά και τους Αχαιούς κατά τον Τρωϊκό πόλεμο, που διήρκησε δέκα χρόνια. Όλοι οι πολεμιστές έπιναν κρασί με νερό πριν από τη μάχη... Και αυτό το κρασί  ήταν το κρασί που παρήγαγαν οι Κίκονες. 

 


   
  Ο Όμηρος αναφέρει επίσης στην «Οδύσσεια» ότι ο Οδυσσέας έφυγε από την Τροία για να επιστρέψει στην Ιθάκη. Η πρώτη του στάση ήταν στη γη των Κικόνων. Ο Οδυσσέας γνώρισε εκεί τον Βασιλιά και Ιερέα των Κικόνων που λεγόταν Μάρωνας. Ο Μάρωνας έδωσε στον Οδυσσέα δώδεκα αμφορείς με κρασί που είχε φτιάξει ο ίδιος. Έπειτα ο Οδυσσέας συνέχισε το ταξίδι του και όταν αργότερα πιάστηκε αιχμάλωτος στην σπηλιά του Κύκλωπα Πολύφημου, ο οποίος έτρωγε τους συντρόφους του,  ο Οδυσσέας τον μέθυσε με το κρασί των Κικόνων, τον τύφλωσε και κατάφερε να αποδράσει με τους συντρόφους του. Το κρασί των Κικόνων έσωσε τον Οδυσσέα και τους συντρόφους του από τον Κύκλωπα.

 

 

222

Εικ.2: Απεικονίζονται κληματίδες και βότρεις,   Αργυρό δίδραχμο, Mαρώνεια, Θράκη.

400-350 π.Χ

      Σήμερα η πρωτεύουσα των Κικόνων Ισμάρα έχει δώσει το όνομά της στο βουνό Ίσμαρος, στους πρόποδες του οποίου είναι χτισμένη η σημερινή Μαρώνεια, η οποία πήρε το όνομά της από το Βασιλιά Μάρωνα.


        Η περιοχή έγινε μεγάλο ναυτικό και εμπορικό κέντρο και τον 5ο αιώνα έκοψε χρυσά, αργυρά και χάλκινα νομίσματα, με παραστάσεις κυρίως το Θεό Διόνυσο και την άμπελο (εικ. 2). Την παραγωγή κρασιού προδίδουν οι αρχαίοι λινοί (πατητήρια σταφυλιών), λαξευμένοι

σε βράχους που βρίσκονται μέχρι σήμερα στην περιοχή (εικ. 1).  

 

 

 

 

 

        Ο Θεός Διόνυσος ή Σαβάζιος

    13

     Η μυθολογία των Θρακών, ως προς τη γέννηση των δια­φόρων θεοτήτων είναι σχεδόν ίδια με αυτή των Ελλήνων. Μία από αυτές τις θεότητες, ήταν ο θεός της έκστασης και του θυμικού, ο οποίος εκφράστηκε στη Θράκη ως Σαβάζιος και στην υπόλοιπη Ελλάδα ως Διόνυσος (αυτή η τελευταία εκδοχήτου θεού τε­λικά επικράτησε στην ελληνική μυθολογία). Στη θρακική λατρευτική παράδοση του απώτα­του παρελθόντος ο Διόνυσος, ως Σαβάζιος, αποτε­λεί κεντρική μορφή κάθε τελετουργικού. Είναι άλ­λωστε προστάτης του κρασιού και του αμπελιού και, ως εκ τούτου, θεωρείται ανώτερη πνευματική οντότητα, αφού η αμπελοκαλλιέργεια συνδέθηκε στις συνειδήσεις των ανθρώπων της εποχής ως ένα πέρασμα σε υψηλότερο βιοτικό-κοινωνικό στάδιο, από το κυνήγι στη γεωργία. Και βέβαια μέγας δι­δάσκαλος όλων των αγροτικών εργασιών υπήρξε ο Διόνυσος, γι’ αυτό και οι μεγαλύτερες γιορτές του χρόνου, στο μεταίχμιο Χειμώνα και Άνοιξης, το ση­μερινό Καρναβάλι, ήταν αφιερωμένες αποκλει­στικά σ’ αυτόν.

                                                                                                                                              Εικ.3: Θεός Σαβάζιος ή Διόνυσος, αρχαία ελληνική θρακική  και φρυγική θεότητα.

                                                                                                                                                               Ο Σαβάζιος ήταν θεός των ιππέων , των νομάδων και της βλάστησης.